یک پادشاهی بود در ولایت غربت که بسیار با مروت و رعیت پرور بود. این پادشاه، هرشب یک لباس شندر پندر پاره پوره درویشی را می پوشید و کشکول به دست و تبرزین به دوش، می رفت در کوچه های شهر سرک می کشید تا ببیند حال و روز مردم چطور است. یک شب که با لباس درویشی رفته بودند به سرکشی...